Opis obrazu

Obraz, który widzimy, to prawdziwa mieszanka kolorów i faktur. Dominują w nim ciepłe odcienie brązu i szarości, które zdają się płynnie przechodzić jeden w drugi. Kompozycja jest dość minimalistyczna, z centralnie umieszczonymi kształtami, które przyciągają wzrok. Delikatne, faliste linie prowadzą nas wzrokiem od góry do dołu, jakby artysta chciał, byśmy krok po kroku odkrywali jego dzieło. Atmosfera obrazu jest trochę tajemnicza, nawet melancholijna. Jest coś w tej prostocie i ograniczonej palecie barw, co sprawia, że myślę o ciszy i samotnych wieczorach. Możemy poczuć się jak w zimny, jesienny dzień, gdy oglądamy to płótno. A ja tak sobie myślę, co artysta miał na myśli. Styl jest zdecydowanie abstrakcyjny, a technika wydaje się być kombinacją impasto i delikatnych pociągnięć pędzla. Tekstury są namacalne, wręcz wychodzą z obrazu. Całość sprawia wrażenie, jakby artysta eksperymentował, próbując uchwycić coś nieuchwytnego. Wow, to naprawdę cool. Dla mnie, to dzieło może wywoływać uczucie spokoju, lecz też pewnej niepewności. Może ktoś inny dostrzeże w nim złość albo smutek. To właśnie piękno sztuki. Niby kilka kolorów i kształtów, a każde spojrzenie przynosi nowe myśli i odczucia. Coś, co siedmiolatek mógłby powiedzieć: "Ten obraz wygląda jak podróż do innego świata!".