Opis obrazu

Obraz z nowego cyklu „Świat, którego nie ma”. Jak na to patrzę, widzę pustynię i morze, które się spotykają. Kolory są intensywne, prawdziwe całkiem vibrant, z dominującymi odcieniami pomarańczy, niebieskiego i piaskowego. Kształty są miękkie, falujące, przypominające wydmy. Kompozycja jest płynna, prowadząc wzrok z lewej na prawo, jakby czytało się opowieść z piasku i wody. Atmosfera jest pełna spokoju i tajemniczości. Czuć w niej nostalgię, jakby zaklęty moment, kiedy czas zwalnia. Gdzieś w centrum obrazu dwie postacie, ciemne sylwetki, ciągną za sobą długie cienie. Co one tam robią? Tajemnica. Może spacerują po plaży, myślą o czymś ważnym albo tylko gapią się w ocean. Styl jest abstrakcyjny, ale z nutką realizmu. Artysta używa techniki płaskich powierzchni i kontrastów, by oddać głębię emocji. To obraz, który może wywołać refleksję nad samotnością, podróżą życia, a nawet o rzeczach, których nie umiemy nazwać. A ja patrząc na to myślę, że chciałbym tam być, poczuć pod stopami ten piasek i słuchać szumu fal. Pięknie. Byłem kiedyś nad morzem i było super. Prawdziwa magia w prostocie.