Opis obrazu

Obraz z nowego cyklu „Świat, którego nie ma” Obraz jest przepięknym krajobrazem abstrakcji, pełnym intensywnych kolorów. Dominuje tu błękit nieba, kontrastujący z ciepłymi, złocistymi odcieniami piachu. Na pierwszy rzut oka, widzimy nierealną kompozycję: ogromny, geometryczny prostokąt wznoszący się nad horyzontem, jakby ktoś zostawił okno otwarte na pustynię. Jednolity, niebieski tło sprawia, że pozostałe elementy aż kipią od dynamiki. Jeden kształt przypomina ludzka sylwetkę, samotnie stojącą na piasku, rzucającą długą, uspokajającą shadow. Atmosfera obrazu jest pełna spokoju i refleksji, ale jednocześnie budzi ciekawość. Można wręcz poczuć lekki podmuch wiatru głaszczący skórę i słoneczne ciepło, które ogrzewa serce. Artysta użył prostych form i płaskiego malarstwa, tworząc niemal minimalistyczną wizję. Technika jest niezwykle precyzyjna, gdzie każdy kolor ma swoje miejsce, niczym w puzzle idealnie do siebie pasujące. Obraz może budzić różnorodne emocje. Dla jednych będzie to opowieść o samotności, dla innych afirmacja wolności. Maluch mógłby powiedzieć: "Patrz, ktoś robi dziwne sztuczki na piasku!" Czasem w tym prostym, niemal dziecięcym spojrzeniu kryje się najwięcej prawdy. Dzieło zachwyca swoją uniwersalnością, bo w końcu, kto nie chciałby czasem uciec w takie miejsce, by po prostu być. To niemal magiczne, jak jeden obraz może wzbudzić tyle... thoughts.