Opis obrazu

Na obrazie rozlewa się chłodna rzeka, lustrzana, poprzecinana plamami złota i błękitu. Po lewej i w głębi stoją nagie drzewa, zarysowane szybkim szkicem, a brzeg biegnie ukośnie w prawo prowadząc wzrok. Światło zmierzchu przydymia kolory, miesza ocień z ciepłem, tworzy półsen. Woda się świeci i lubię te drzewka. Malunek to akwarela, mokre na mokrym i miejscami suchy pędzel, delikatne laserunki, zostawione biele papieru dają przezroczystośći. Pociągnięcia są swobodne, troche krzywe, ale przez to naprawde prawdziwe. Na wodzie siedzi ciepły glow, jakby słońce zostawiło liścik. Atmosfera jest spokojna, melancholijna, jak po spacerze w listopadzie. Czuję, że obraz uczy oddychać wolniej, szepce o ciszy, serio, o tym że chaos też potrafi się ułożyć. Można to czytać jako chwilę przed zimą albo jako wspomnienie, które nie chce zgasnąć. Patrzę i myślę, że chwila jest krucha, więc trzymaj ją w dłoni, by nie uciekła.