Opis obrazu

Na obrazie dominuje chłodna paleta niebieskiego i szarości, co sprawia, że dzieło emanuje zimnym, lecz jednocześnie majestatycznym nastrojem. Kształty góry przypominają surowe, skaliste formacje, które zdają się być wyrzeźbione przez czas. Artysta umiejętnie używa faktury, by oddać strukturę skal i lodu. Linie biegną po powierzchni niczym pęknięcia w lodzie, nadając całości dynamiczny wyraz. Kompozycja jest symetryczna, z centralnym punktem skupiającym wzrok - prawie jak scena z filmowego "Frozen". Technika, jaką zastosowano, łączy delikatne pociągnięcia pędzla z teksturą, która daje wrażenie, jakby można było dotknąć zimnych skał. W tle delikatne przejścia kolorystyczne sugerują obecność chmur, a może to tylko moje wyobraźnia tak działa. Obraz wywołuje mieszane emocje - z jednej strony jest piękny i hipnotyzujący, z drugiej, nieco groźny. Może przywoływać uczucie spokoju, ale też pewnej melancholii i oddalenia. Patrząc na niego, można poczuć chłód zimowego poranka i samotność górskich szczytów. Jedno jest pewne, jest to dzieło, które zostaje w pamięci. "Wow, naprawdę wygląda jak góra!" - powiedziałby mały ja.