Back to Top
Zapisuje na serwerze...

Ryszard Winiarski nie postrzegał swoich dzieł jako tradycyjnych obrazów. Uważał je za efekty uboczne swojego procesu myślowego oraz stosowanych metod. Jego twórczość wynikała z próby przełożenia matematycznej koncepcji losowości na formę wizualną, czerpiąc inspirację z teorii prawdopodobieństwa, teorii gier oraz analizy statystycznej. Kluczowy wpływ na rozwój jego artystycznej praktyki miał kurs prowadzony przez profesora Mieczysława Porębskiego na temat relacji między sztuką a nauką w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Te idee stały się podstawą jego pracy dyplomowej z 1966 roku zatytułowanej Zdarzenie – Informacja – Obraz. W tym projekcie Winiarski sformułował swoją teorię programowania obrazów i zaprezentował cykl dzieł zatytułowany W kierunku wizualnej reprezentacji rozkładów statystycznych. Tworzył je, losowo rozmieszczając czarne kwadraty na siatce, gdzie ich pozycje były wyznaczane rzutami kośćmi, danymi giełdowymi lub numerami biletów komunikacji miejskiej.

Każdy system programowania obrazów Winiarskiego łączył element losowości z porządkiem, określonym przez zestaw reguł. Reguły te obejmowały ograniczenie wyboru kolorów do czerni i bieli (reprezentowanych jako 0 i 1 w obliczeniach probabilistycznych), ustalanie liczby kolumn i rzędów siatki, wymiarów kwadratów czy wybór rogu, od którego rozpoczynał komponowanie obrazu. Jego prace zawierały pewien paradoks: stanowiły artystyczną reprezentację losowości, a jednocześnie były niedostępne dla przypadkowej obserwacji. Winiarski chciał, aby widzowie kontemplowali jego dzieła, nie opierając się na subiektywnych kryteriach, takich jak kwestie gustu czy emocji. Pragnął, aby sztuka odeszła od sfery estetyki na rzecz naukowego podejścia, w którym pełniłaby rolę zapisu procesów, w których efekt końcowy nie przewyższa znaczenia samego procesu tworzenia. Aby podkreślić ten aspekt, często zamieszczał krótki opis procesu programowania użytego przy tworzeniu obrazu na odwrocie płótna.

Wkrótce po ukończeniu studiów Winiarski zaprezentował swój proces programowania obrazów na Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach w 1966 roku. Inspiracją do zorganizowania tego wydarzenia przez Jerzego Ludwińskiego była wówczas popularna idea integracji sztuki, technologii, nauki i przemysłu. Metoda Winiarskiego wizualizowania koncepcji losowości w sposób naukowy doskonale wpisywała się w ówczesne dążenie do łączenia sztuki z innymi dziedzinami jako metodą badawczą. System programowania obrazów reprezentował również interesujące podejście do kwestii ruchu, ponieważ każde dzieło Winiarskiego stanowiło zapis kolejnych ruchów w konkretnej grze losowej (rzutach kostką lub rzutach monetą), którą tworzył i rozgrywał.

W swoich późniejszych pracach Winiarski wprowadzał inne elementy strukturalne, dodając kolor, różne kształty geometryczne (romb i trapezy), reliefy oraz struktury przypominające modele urbanistyczne. Od 1971 roku zaczął stosować w swoich dziełach powierzchnie lustrzane, które umożliwiały widzom zobaczenie własnych odbić podczas oglądania jego prac.

Ryszard Winiarski (1936–2006) był malarzem, twórcą form przestrzennych oraz scenografii. Zanim rozpoczął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, ukończył Wydział Mechaniczny Politechniki Warszawskiej, gdzie obronił pracę dyplomową na temat przekaźników hydrauliczno-pneumatycznych. Podczas studiów w ASP pracował jako dyrektor techniczny w fabryce uszczelek Stelmos. Przez całą swoją karierę artystyczną dążył do łączenia sztuki z nauką. Jedna z jego wystaw programowanych obrazów zakładała udział publiczności w procesie twórczym poprzez gry jego autorstwa. W latach 80. Winiarski doszedł do wniosku, że systemy malarskie oparte na programowaniu osiągnęły swoje granice i zaczął zmieniać swoje podejście artystyczne, czerpiąc z intuicji, subiektywnych doświadczeń i emocji w swoich dziełach.

Malarstwo jest dla mnie ...

Jaki był Twój pierwszy sprzedany obraz?

Inspiruje mnie ...

Podziel się z nami swoją ulubioną sentencją

Opowiedz nam kiedy ostatnio zostałeś miłe zaskoczony

Impreza nie jest dobra bez ...

Chciałbym mieć więcej ...

Lubisz noce?

Uwielbiam gdy ...

Kot czy pies?

Gdybyś nie mógł dłużej malować to ...

Ulubione danie? ...

Bach, Elvis czy Madonna

Nieśmiertelność chciałbym spędzić jako ...