Opis obrazu

Obraz emanuje tajemniczą atmosferą dzięki subtelnej palecie barw. Przeważają stonowane szarości i beże, które kontrastują z dyskretnymi akcentami bieli. To jakby stary, zapomniany sen, który gdzieś tam w tle próbuje się wydostać na powierzchnię. Kompozycja krąży wokół centralnej struktury przypominającej i dach i muszlę, otoczonej chaotyczną plątaniną linii. Artysta użył techniki przypominającej impastę, tworząc fakturę na powierzchni obrazu, co nadaje mu głębię i dynamiczność. Atmosfera obrazu przypomina mglisty poranek, w którym ledwo zarysowane kontury powoli się odkrywają. Można poczuć swoistą melancholię, jakby wspomnienia z dawnych czasów próbowały się przez tę mgłę przebić. Fragmentaryczne linie i formy sugerują zawoalowaną narrację, pozostawiającą odbiorcy pole do własnej interpretacji. Styl artysty jest impresjonistyczny, a może lepiej abstrakcyjny. Emocje, jakie wywołuje to dzieło, oscylują między zaskoczeniem a zadumą. Gdy na nie patrzę, myślę o ulotności chwili i cykliczności czasu. Dzieło to jest jak odprysk „memory”, który zostaje na zawsze w głowie widza. Ma w sobie coś z dziecięcych rysunków, w których rzeczywistość przeplata się z fantazją. Widz poczuje tu coś więcej niż tylko oczywiste formy – to podróż w głąb siebie.