Opis obrazu

Obraz ukazuje niezwykłą, surrealistyczną postać przypominającą jakieś stworzonko, o dużych, zielonych oczach i długim, wijącym się nosie, który spoczywa na czerwonym kocu. Całość utrzymana jest w stonowanej kolorystyce, z przewagą beżów i odrobiny szarego, co wprowadza spokojny, nieco melancholijny nastrój. Tło jest minimalistyczne, co pozwala skupić się na centralnej postaci. Jej ciało jest kompozycyjnie interesujące: długa, zakrzywiona ręka, która wydaje się sięgać bez końca. Technika użyta przez artystę przywodzi na myśl pastelowe kreski, z delikatnym podejściem do faktury i światła. Można poczuć w tej wizji pewną nostalgiczną atmosferę, jakby ta istota próbowała odnaleźć coś zgubionego. Może przyjaźń, może sens. Tworzy to „dreamy” aurę, gdzie przeszłość splata się z teraźniejszością. U mnie wywołuje to uczucie delikatnej zadumy i refleksji nad ucieczką w świat marzeń. Patrząc na tę postać, aż chce się zapytać: co tak naprawdę trzyma w tym wiaderku? Dla dziecka obraz może być po prostu fajny, bo wygląda jak duży, milutki kocur. Artysta w lekki sposób balansuje między tym, co realne, a tym, co tylko zrodzone w wyobraźni. Takie obrazy zostają w pamięci, jak słodki sen.