Opis obrazu

Na obrazie widzimy majestatyczne, samotne drzewo, którego gałęzie rozpościerają się ku niebu. Kolory są naprawdę vivid, ostre kontrasty pomiędzy ciepłym brązem pnia a zimnym, bladoniebieskim tłem są wręcz hipnotyzujące. Trochę jak jesienna burza, myślę sobie. Gałęzie splatają się chaotycznie, jakby walczyły z wiatrem. Kompozycja obrazu jest dynamiczna, z centralnie umieszczonym pniem, który niemalże wybucha ku górze. Ten balans pomiędzy spokojem a ruchem tworzy napięcie, które przyciąga wzrok. Technika malarska zastosowana przez artystę to zapewne impasto. Pociągnięcia pędzla są wyraźne, dają trójwymiarowy efekt. Ciekawe jest, jak ten obraz emituje emocje; spokój i niepokój jednocześnie. Dla mnie ten obraz to jak metafora życia: raz na górce, raz na dole. Wyobraźnia dziecięca mogłaby ujrzeć tu magiczne drzewo, które nocą opowiada historie gwiazdom. Styl artysty jest wxtraordinary, pełen energii, a użycie koloru dodaje mu tajemnicy i mistycyzmu. Stojąc przed tym dziełem, można poczuć się jak mikroskopijna cząstka we wszechświecie. Może trochę nostalgii przez to przemawia, kto wie.