Opis obrazu

Obraz przedstawia intrygującą scenę, w której postać, raczej naga, stapia się z naturą. Widoczna jest kobieta, której ciało subtelnie owija pas białej tkaniny, przypominając wstęgę snu otaczającą śpiącą duszę. Jej ręce zamieniają się w gałęzie drzewa, co przyciąga wzrok i dodaje surrealistycznego twistu. Kolory są delikatne, z dominującym błękitem nieba i soczystą zielenią liści. Na pierwszy rzut oka, sielska atmosfera spokój, ale przy dłuższym wpatrywaniu się, pojawia się poczucie niepokoju. Styl artysty balansuje na granicy realizmu i surrealizmu, co czyni obraz fascynująco nieoczywistym. Używa on miękkich pociągnięć pędzla, co dodaje subtelności i łagodności postaci. Dzieciak powiedziałby: o, to jak sen, gdzie drzewa mówią. Patrząc na tę scenę, czuję mieszankę zadumy i dziwnego spokoju. A gdy przemyka mi myśl, że głowa posągu zdaje się obserwować wszystko z boku, to myślę: "wow, what's going on here?". Czyżby to upływ czasu? Obraz zdaje się próbować opowiedzieć historię łączącą życie z naturą, przeszłość z teraźniejszością, a może to po prostu metafora przemijania.