Opis obrazu

Obraz emanuje spokojem i melancholią, a jego paleta barw oscyluje między zielenią, szarością i brązem. Na pierwszym planie widnieje duże drzewo, które wydaje się dominować nad otoczeniem. Jego zarys jest mocny, choć nieco rozmyty na brzegach, co dodaje mu tajemniczości. W tle majaczą budynki – zarysowane, lecz jakby zawieszone w mgle. Linia przewodnia to biegnące w górze przewody, które przecinają niebo na skos. No i ten klimat – niby codzienny, ale jednak coś w nim jest. Atmosfera obrazu jest sennie nostalgiczna. Przywołuje wspomnienie spaceru po cichym osiedlu, gdzie czas płynie inaczej. Technika artystyczna zdaje się być mieszanką szkicu i akwareli – widoczne są wyraziste pociągnięcia pędzla i delikatne, niemal przypadkowe plamy koloru. Artysta osiągnął ciekawy efekt przez zastosowanie kontrastu między ostrymi a miękkimi kształtami. Odbiorca może poczuć pewną tęsknotę za czymś niesprecyzowanym. A nawet jeśli nie, to przynajmniej chwilę się zatrzyma i pomyśli. Zwłaszcza że kolorystyka to taki direct z natury, a przecież kontakt z naturą to coś dla nas wszystkich ważnego, prawda? Może nawet się uśmiechniesz, bo każde dziecko powie: drzewo, jak domek dla wiewiórek. To obraz, który wciąga w swój cichy świat, oferując moment refleksji i wyciszenia.