Opis obrazu

Obraz wyróżnia się intensywnym użyciem fioletu, który dominuje tło i tworzy aurę tajemnicy. Centralną postać stanowi kobieta, której dłonie zakrywają oczy innej osoby, sugerując motyw „ukrytego” lub „niewidzenia”. Jej włosy opadają na ramiona niczym czarne nitki, kontrastując z bladością skóry. Kompozycja sprawia, że widz nie może oderwać wzroku, zastanawiając się, co jest poza tym, co widoczne na pierwszy rzut oka. Wydaje się, że artysta używa techniki impasto, gdzie farba jest nakładana grubymi warstwami, co nadaje dodatkowej faktury. Obraz wydaje się emanuować pewnym napięciem, jakby bohaterowie byli w pułapce własnych emocji. Niesie ze sobą aurę zagadkowości i niepewności. Może sugerować ograniczenia, niedopuszczenie do prawdy, a może tylko prostą grę w chowanego? Dla mnie to jakby echo naszych wewnętrznych rozterek. Ciekawe, jak różnie można go odebrać. Ech, te kolory mają w sobie coś magic. Obraz wywołuje mnóstwo skojarzeń i emocji, od niepokoju po zaciekawienie. Mógłby być symbolem takich momentów, kiedy sami nie chcemy widzieć czegoś, co dzieje się wokół nas. Gdy patrzę na to dzieło, wydaje mi się, że słyszę cichy szept: „Zobacz mnie, zrozum mnie”. I to przeszywające uczucie, jakby ktoś zasłonił mi oczy i kazał wsłuchać się w serce.