Opis obrazu

Obraz to prawdziwa gra odcieni niebieskości, od głębokiego granatu po delikatny błękit. W samym centrum wyłania się rozmyta linia horyzontu, ledwie oddzielająca niebo od morza. Wszystko wydaje się zamglone, jakby otoczone subtelną tajemnicą. Kompozycja jest wręcz hipnotyzująca. Niebo przechodzi płynnie w wodę, a delikatne fale dodają ruchu i dynamizmu. Można poczuć chłód, a może nawet usłyszeć szum rozbijających się fal. Atmosfera obrazu jest melancholijna i pełna spokoju. To taki moment przed burzą, gdy jeszcze wszystko jest ciche, ale już czuć napięcie. Takie obrazy sprawiają, że człowiek chce się zatrzymać na chwilę i pomyśleć, o życiu i jego zawirowaniach. Te delikatne pociągnięcia pędzla, ach te smugi farby, tworzą niepowtarzalny efekt. Styl jest minimalistyczny, niemal impresjonistyczny w swojej ulotności i subtelności. Dzieciak mógłby powiedzieć: To jest takie zimne i fajne, jak lody! A ja, patrząc na ten obraz, czuję zarówno nostalgię, jak i pewne ukojenie. To taki artystyczny "chill". Obraz porusza serce, ale i zamyka je w chwili refleksji. Cóż za emocje, co za sztuka!