Opis obrazu

Na obrazie pojawia się urokliwa zimowa sceneria, gdzie w centrum dominuje prowizoryczna kapliczka, wkomponowana w pień drzewa. Otacza ją śnieżna, biała kołdra, przeplatana cienkimi, nagimi drzewami, wyciągającymi się ku zachmurzonym niebu. Kolory są subtelne, od szarości do delikatnych fioletów, a chmury sprawiają wrażenie, jakby zaraz miały rozbić się o ziemię. Starszy pan napisał na dole swoje nazwisko. Kompozycja jest dynamiczna, przez co przykuwa uwagę do detali – niebieska wstęga, kolorowe kwiaty zdobiące kapliczkę. Całość emanuje spokojem, ale i nutą melancholii, jakby zima symbolizowała czas refleksji, może zadumy. Atmosfera jest lekko tajemnicza, jakby zatrzymana w czasie chwila - i to jest właśnie magiczne. Artysta zastosował technikę impasto, co dodaje tekstury i głębi obrazowi. Czujesz, jakbyś mógł dotknąć powierzchni i poczuć nierówności farby. Tło krajobrazu to prostota, która kontrastuje z detaliczną pracą przy kapliczce. Emocje? Jest ich mnóstwo. Obraz skłania do refleksji nad naturą i chwilą zadumy nad takim przyodzieniem świata w zimowy garnitur. Może wywołać uśmiech, może jakąś nostalgię. Jakby powiedzieć: jest tu "silence", ale w tym spokoju kryje się historia. Krótki, dziecięcy komentarz to: "To jak baśniowy las!". Takie motywy i kolory mogą wprowadzić widza w chwile zadumy. Jakież to wszystko pięknie zrobione, że aż chce się patrzeć i patrzeć.