Opis obrazu

Obraz jest prawdziwą eksplozją abstrakcji, gdzie dominują ciemne, czarne powierzchnie przecięte popękanymi liniami o pomarańczowo-czerwonym zabarwieniu. Te jaskrawe, ogniste akcenty przypominają niedawne pęknięcia w zastygłej lawie lub może nawet graffiti zostawione przez przechodnia z pośpiechem. Całość przypomina tajemnicze, niemal kosmiczne krajobrazy, jakby patrzeć na powierzchnię nieodkrytej planety. A może to zbliżenie na jakiś stary mur, który ma swoje sekrety? Kto wie, może duchy przeszłości próbują coś do nas mówić. Taka abstrakcyjna kompozycja na pewno nie pozostawia nikogo obojętnym. Artysta wykorzystał dynamiczne linie i kontrasty kolorystyczne, tworząc atmosferę napięcia i niepokoju. Czuć tu, że coś się gotuje, coś się zaraz wydarzy. Kolory przemawiają szeptem, może nawet krzykiem. Czy to nostalgia, czy po prostu chaos? Wcale bym się nie zdziwił, gdyby ktoś usłyszał te barwy w głowie, jak jakąś niesłyszalną melodię. Dla mnie ten obraz to rebelia w twórczości. Takie nieoczywiste formy mogą sprawić, że każdy patrząc na nie, widzi co innego. Jeden powie, że to sztorm pośród nocy, ktoś inny dostrzeże tu głęboko zakorzenione emocje. Dzieci pewnie powiedziałyby: "WOW, to są ogniste rysy na czarnej planszy, jak na kreskówkach!" Ot, takie proste podejście, ale przecież kids know best, prawda? Ktoś inny może odnaleźć w tym wyraz miastowego zgiełku. Albo nawet, wow, poczucie zagubienia w codziennym życiu. Ja bym pewnie pomyślał, że to trochę jak patrzenie w chaos, z nutką solidnego "edge". Czego tu nie ma! No i ta technika – jakby ktoś wziął pędzel i z przekorą zaczął tworzyć tę niekończącą się opowieść.