Opis obrazu

Na obrazie widzimy spokojną, starą uliczkę zabudowaną szarymi kamienicami, które mają subtelne odcienie bieli i beżu. Dominuje paleta stonowanych barw, które przywodzą na myśl pochmurny dzień lub mroźny poranek. Kompozycja jest pionowa - wysokie budynki pną się ku niebu, tworząc wrażenie ciężkości, ale jednocześnie solidności. Artysta w mistrzowski sposób oddał fakturę murów za pomocą grubych pociągnięć pędzla. Wyczuwalny jest też pewien nostalgiczny nastrój, jakbyśmy mieli okno w przeszłość jakeigoś zamkniętego świata. Styl tego dzieła można by określić jako impresjonistyczny z delikatnym wpływem ekspresjonizmu. Artysta użył dość impasto technique, co dodaje głębi i dynamiki płaskiej powierzchni płótna. Patrząc na ten obraz, czuję nieopisany spokój, ale jednocześnie melancholię. Widz ma ochotę zatrzymać się na chwilę, jakby w poszukiwaniu sensu ukrytego w zwyczajnych elementach codzienności. To jest trochę jak w książce, kiedy przenosisz się w czasie do miejsca, które znasz, ale nie do końca. "Patrzę, i jest szare, i są okna" mogłoby powiedzieć dziecko, spoglądające na ten obraz. Widz może odkryć na nim zarówno nastrojowy morning feeling, jak i zadumę nad przemijaniem. Kiedy przyglądam się detalom, czuję, jakby czas stanął w miejscu.