Opis obrazu

Na obrazie widzimy intrygujące, czarno-białe przedstawienie dwóch postaci. Linie są mocno zarysowane, jakby ktoś kreślił je zamaszystymi ruchami. Tło białe, niemal surowe, podkreśla kontrast i dodaje całości minimalistycznej elegancji. Wyraźnie widoczne twarze mają uproszczone rysy, co nadaje im nieco abstrakcyjny charakter. Nie ma tu krzykliwych kolorów, a jednak obraz przyciąga wzrok. Ma w sobie coś, co każe zatrzymać się i przyjrzeć uważniej. Atmosfera jest tajemnicza, a jednocześnie na swój sposób figlarna. Jest w tej prostocie coś z dziecięcej wyobraźni, co sprawia, że widz może poczuć się, jakby zajrzał do cudzej bajki. Artysta zastosował tu technikę reminiscent of doodle art, co wprowadza luźny i bezpretensjonalny nastrój. To jakby szkic w albumie. Obraz może budzić różnorodne emocje. Niektórzy mogą dostrzec w nim odrobinę smutku, inni – humor. Twarze postaci zdają się opowiadać nieme historie. Można się zastanawiać, co myślą, co przeżyły. Może to obraz o prostocie relacji międzyludzkich albo plątaninie uczuć. Dziecko powiedziałoby: „Ten ktoś wygląda jakby myślał o lodach!”. Osobiście czuję, że takie dzieła przypominają mi, jak ważne jest spojrzenie na świat oczami dziecka, z lekką dozą fantazji i prostoty. To wręcz niesamowite, jak coś naprawdę „simple” może być tak sugestywne.