Opis obrazu

Na obrazie widzimy dwie stylizowane sylwetki twarzy w intensywnej wymianie, na tle głębokiego, ciemnoturkusowego koloru. Kontrastują z nim jaskrawe odcienie czerwieni, żółci i czerni, które wypełniają kontury postaci. Kompozycja jest prosta, ale niebanalna. Centralne miejsce zajmuje czarna, splątana nić łącząca usta każdej z postaci, symbolizując komunikację — lub może jej brak. Znów! Te głowy wyglądają, jakby ich myśli były w totalnym chaosie. Dzieło zdaje się krzyczeć emocjami. Jest tu coś fascynującego, jak kłótnia w połowie nocy, kiedy padają słowa, których później się żałuje. Ironia? Może trochę. A może to tylko artystyczny sposób na pokazanie nieporozumień. Styl artystyczny wydaje się być inspirowany sztuką współczesną, z mocnym naciskiem na ekspresję i spontaniczność. Te dynamiczne linie i plamy farby sprawiają, że całość tętni życiem. Techniki malarskie, jakby trochę swobodnie pociągnięte pędzlem, dają wrażenie niedbałości, co dodaje uroku i dynamizmu. Obraz może budzić wiele interpretacji i emocji. Może to być manifest chaosu komunikacji w nowoczesnym świecie, lub refleksja nad tym, jak nasze myśli i słowa splatają się w skomplikowany sposób. Wow! Można się zgubić. Intryguje i zmusza do zastanowienia, zostawiając widza z pytaniem: co właściwie chcemy przekazać, a co zostaje w głowie, a nie w powietrzu. Totalny "mess".