Opis obrazu

Na obrazie widzimy twarz mężczyzny skierowaną w stronę kosmicznej galaktyki. Dominują chłodne odcienie niebieskiego i szarości, które tworzą wrażenie głębi i nieskończoności. Kształty są raczej rozmyte, niczym mgławice w odległych zakątkach wszechświata. Kompozycja zdaje się być dynamiczna, jakby obrazy zlewały się i pulsowały własnym rytmem. Panuje tu nieco tajemniczy nastrój, a spokój łączy się z subtelnym niepokojem. Technika artysty przypomina impast, gdzie faktura farby dodaje obrazowi trójwymiarowości. Look, cały ten obraz emanuje nostalgią i refleksją, zmuszając do zastanowienia się nad miejscem człowieka w kosmosie. Dla mnie, wydaje się, że odzwierciedla wewnętrzne zmagania z poznaniem siebie w kontekście nieskończoności. Taki obraz mógłby przyciągnąć uwagę 7-letniego dziecka, które powie: "To jest kosmos w mojej głowie!". W każdym detalu kryje się emocja i niepewność. To sztuka, która przyciąga, zaskakuje i sprawia, że zaczynamy pytać o istotę życia.