Opis obrazu

Na obrazie widać postać widoczną od tyłu, otoczoną tajemniczym półmrokiem. Dominuje tu paleta ciemnych, nastrojowych kolorów, przerywana subtelnymi, złotymi akcentami, które jakby rozmywały się w tle. Kształty są miękkie, nieco zamglone, jakby artysta chciał ukryć szczegóły w grze świateł i cieni. Kompozycja jest centralna, a całość podkreślona szeroką ramą, która dodaje elegancji. Atmosfera dzieła jest melancholijna, pełna zadumy. Trochę jak cisza przed burzą. Styl obrazu nadaje mu nutę impresjonizmu, gdzie technika pociągnięć pędzlem tworzy wrażenie ruchu i życia. To jest cool. Odbiorca może poczuć nostalgię, lecz także intymność chwili uchwyconej przez artystę. Obraz przyciąga tajemniczością, emanuje spokojem, ale i skrywaną emocją. Nagle czujesz, że gdzieś tam kryje się ukryta historia. Może to wywołać refleksję nad samotnością lub nad pięknem samego istnienia. Dla mnie to trochę tak, jakby patrzeć w lustro duszy.