Opis obrazu

Na obrazie dominuje szarość i zieleń, tworząc mistyczny krajobraz. Chmury, pełne dramatyzmu, zasnuwają niebo niczym ciężka kotara. Drzewa stoją nagie, bezlistne, jak szkielety czuwające nad pustym polem. Ścieżka, wijąca się po prawej stronie, prowadzi gdzieś w dal, w nieznane. Jest coś w tej kompozycji, co przyciąga wzrok i pobudza wyobraźnię. Czyżby zapowiedź burzy? Czy może chwila ciszy po niej? Atmosfera jest raczej melancholijna, jakby ziemia przygotowywała się do zimowego snu. Styl obrazu przypomina impresjonizm z nutką ekspresji, w rozmytych krawędziach można dostrzec bieg myśli artysty. Taka wizja może w kimś wywołać poczucie nostalgii, a innemu przypomnieć o przemijaniu. Dla mnie, jest coś magicznego w tej prostocie. To jak oglądać "a landscape poem" pisany farbą. Coś w tym jest, że serce bije troszkę szybciej. Patrząc na ten obraz, czuję chłód i zapach wilgotnej ziemi. Proszę pana, ja też chcę tak malować.