Opis obrazu

Na obrazie widzimy spokojny krajobraz pełen natury. Pierwsze, co rzuca się w oczy, to szeroka, złota płaszczyzna przypominająca rozległe pole pszenicy lub piasku. Nad tym rozciąga się zielona linia lasu, gęsta i tajemnicza. Zieleń jest mocna, głęboka, przechodząca w ciemniejsze odcienie, przywodząc na myśl gęstą i nieprzeniknioną puszczę. Dalej, nad lasem, niebo zdaje się malowane chmurami. Te białe, puchate kształty kontrastują z granatem nieba, tworząc atmosferę przed burzą. Obraz emanuje spokojem i tą typową sielanką, jaką można poczuć tylko daleko poza miastem. Wydaje się, jakby czas się zatrzymał – cisza, której nic nie zakłóca. Artystycznie obraz jest prosty, użyta technika wydaje się być bliska delikatnemu pociągnięciu pędzla, pozwalając na delikatne zlanie się kolorów na granicy lasu i nieba. Kiedy patrzę na to dzieło, czuję dziwny spokój, ale zarazem pewną melancholię – jakby przypomnienie dawnych dni spędzonych w przyrodzie. To takie "nature's serenity", jeśli można tak powiedzieć. Jakby dom z dzieciństwa nagle powrócił w pamięci. Dla dziecka to miejsce pełne przygód, gdzie drzewa są domem dla ptaków, a pole to morze złota. Odbiorca może poczuć na sobie delikatny podmuch wiatru, lekki zapach trawy i tej wilgoci w powietrzu przed nadciągającym deszczem.