Opis obrazu

Na tym obrazie króluje szarość, z domieszką ciemnych i jasnych tonów, które układają się w prostokąty, niczym chodnik w deszczowy dzień. Kompozycja jest geometryczna, ale jednocześnie chaotycznie rozmieszczona, co tworzy wrażenie niedokończoności. Patrząc na tę pracę, czujesz się jak w zawoalowanym świecie snów, gdzie rzeczywistość i abstrakcja przenikają się nawzajem. Artysta skorzystał z techniki, która wprowadza pewną szorstkość do dzieła, możliwe, że użył pędzla z grubym włosiem lub szpachli. Styl jest surowy, minimalistyczny, ale jednocześnie skrywa w sobie pewną elegancję. To jest trochę jak puzzle, które trzeba złożyć, ale brakuje kilku elementów. Obraz budzi ciekawość i może nawet niepokój. Może kiedyś widzieliście coś podobnego we śnie. Obudziłem się i pomyślałem o chmurach burzowych, które kłębią się na niebie zanim zacznie padać. Ciekawe, jak inspirujący może być taki “messy” układ elementów. Dla mnie, te kształty przypominają labirynt myśli – zagubiony, lecz znajomy. Jakby artysta postanowił uchwycić chwilę zawieszenia, kiedy jeszcze nie wiemy, w którą stronę pójść. Obraz jest melancholijny, choć w niewymuszony sposób. To trochę jak szara kartka, na którą trzeba coś nanieść, by nabrała życia. Moja siostra powiedziała, że to wygląda jak stary dywan od babci! Ale w tym właśnie tkwi urok. Każdy dopatruje się czegoś innego.