Opis obrazu

Na obrazie dominują intensywne kolory żółci i pomarańczu, przypominające wschód słońca. Centralny element, duże koło otoczone różową obwódką, wyłania się jakby z mgły, co przypomina trochę dziecięce wyobrażenia o wszechświacie. Na prawo i lewo snują się łagodne linie przypominające wzgórza, zaś całość kompozycji zdaje się być w ruchu. Tło postrzępione chmurami koloru, od czerwieni po zieleń, sugestywnie zlewa się w poetycką plamę barw. Atmosfera jest mistyczna i marzycielska. Obraz emanuje spokojem, niemal medytacyjnym nastrojem. Na myśl przychodzą letnie poranki, kiedy czas wydaje się płynąć wolniej. Technika akwarelowa tworzy delikatny, niemal eteryczny klimat – jakby artysta chciał uchwycić chwilę ulatującego snu. Można by pomyśleć, że artysta zagrał tu z abstrakcją, z subtelnym flirtowaniem między rzeczywistością a fantazją. Widząc to dzieło, można poczuć się trochę "dreamy". Można je też pomylić z dziecięcym rysunkiem, ale to tylko dodaje mu uroku. Z jednej strony mamy prostotę, z drugiej natomiast emocjonalną głębię, która emanuje ciepłem i spokojem. Czuję się tak, jakbym chciał tam wejść i poczuć te ciepłe promienie słońca na twarzy. Kiedy okrąg przypomina słońce, a delikatne chmurki kolorów przypominają krajobraz, widz może utknąć, myśląc o nieskończonych możliwościach interpretacji. To jest właśnie piękno tego obrazu – prowadzi nas poza oczywiste, ku niewidocznemu. Ten obraz mogłem namalować ja, mówi dziecko.