Opis obrazu

Obraz przedstawia surrealistyczny krajobraz, gdzie głównym elementem jest dziwnie zakrzywione drzewo, które zdaje się oplatać całą scenę swoim nietypowym, falistym kształtem. W centralnej części kompozycji leży postać, pół-naga, z włosami rozsypanymi na ziemi. Jej skóra ma odcień piasku, który delikatnie harmonizuje z tłem. W tle rozciąga się widok na odległe góry, pokryte białym śniegiem, otoczone mgłą nadającą tajemniczy klimat. Całość wypełnia paleta zgaszonych barw, gdzie dominują odcienie brązu, zieleni i szarości, tworząc spokojny, niemal oniryczny nastrój. Atmosfera obrazu jest nieco melancholijna, może nawet niepokojąca. Pozwala to widzowi odczuwać swoisty spokój, ale i zastanowić się nad sensem przedstawienia. Styl artysty przypomina nieco surrealizm, ale z delikatnym podejściem do detalu i koloru. Mamy tu kombinację miękkich pociągnięć pędzla i subtelnego cieniowania, które dodają obrazowi głębi. Można poczuć ciszę pustkowia i samotność postaci, jakby była częścią większej historii. W takich chwilach myśli się, "co się tutaj właściwie wydarzyło”? Może to pobudzić do refleksji nad ulotnością chwili i kruchością ludzkiej egzystencji. Dziecko powiedziałoby: "Dlaczego pani śpi na piasku?". Czasem widz doświadcza mieszanki zadumy z dziwnym poczuciem dystansu, jakby patrzył na "unknown" świat gdzieś poza rzeczywistością.