Opis obrazu

Na obrazie widzimy kobietę w eleganckiej, czarnej sukni, stojącą w małej, różowej łódce. Można by pomyśleć, że to scena na jeziorze — a tu zaskoczenie: łódka unosi się na wodzie w środku pomieszczenia, wśród zielonych ścian i ogromnych okien. Światło wpadające przez szyby odbija się na lustrzanej powierzchni wody, a sufit promieniuje ciepłą, złotą poświatą. Cała scena ma w sobie coś surrealistycznego. Kto spodziewałby się łódki w salonie? Artystka posługuje się mocnymi barwami i prostą linią, które kontrastują z subtelną grą światła i cienia. Styl obrazu jest wyrazisty — balansuje pomiędzy snem a rzeczywistością. Dziecko mogłoby opisać tę scenę słowami: „Pani stoi na wodzie w domu!” — i to właśnie siła tej kompozycji. Obecność łódki w zamkniętej przestrzeni przywodzi na myśl ucieczkę, izolację lub pragnienie wolności. Patrząc na tę scenę, odczuwam jednocześnie spokój i subtelny niepokój, jakby coś miało się wydarzyć. To naprawdę nieoczekiwane. Może to przestrzeń do refleksji nad własnymi tęsknotami i ograniczeniami? To surrealistyczne malarstwo porusza tematy samotności, kobiecości i emocjonalnej geometrii przestrzeni. Kobieta w czarnej sukni wieczorowej stoi w różowej łódce, unoszącej się nie na jeziorze, lecz na nieruchomej wodzie wewnątrz wnętrza. Zielone ściany, symetryczne okna i złociste światło tworzą atmosferę snu. Kompozycja przypomina przestrzenie Hoppera i logikę snu Magritte’a. Woda sięga podstawy okien, jakby wnętrze i zewnętrze straciły granice. Sylwetka kobiety, odwrócona plecami, zaprasza do projekcji, empatii — lub stanowi lustro dla introspekcji. Obraz został namalowany holenderskimi farbami akrylowymi Amsterdam na włoskim płótnie Unico. Zabezpieczony satynowym werniksem, boki zamalowane w kolorze tła. Należy do serii „Life in Avatar”. Namalowany na naciągniętym płótnie na drewnianej ramie. Podpisany z przodu i z tyłu. Do dzieła dołączony jest certyfikat autentyczności. Starannie zapakowany w karton z warstwami folii bąbelkowej dla bezpiecznego transportu.