Opis obrazu

Obraz przyciąga wzrok intensywnymi kolorami i odważnymi pociągnięciami pędzla. Dominują brązy i czerwienie współgrające z zielonymi akcentami. Na pierwszym planie widnieje twarz osoby, której spojrzenie wydaje się przenikać na wskroś. Jest w niej coś tajemniczego, jakby opowiadała historię, której jeszcze nie znamy. Tło jest abstrakcyjne, trochę rozmyte, co dodaje dziełu dynamiczności i głębi. Atmosfera obrazu jest z jednej strony energetyczna, z drugiej zaś emanuje spokojem – trochę jak w deszczowy dzień. Styl obrazu zdaje się być mieszanką ekspresjonizmu i surrealizmu: swobodne formy, grube kreski, nieostre kontury sugerują, że artysta cenił wewnętrzne przeżycia ponad dosłowność. Technika, jaką zastosowano, sprawia wrażenie spontanicznej, choć zapewne wszystko tu ma swoje miejsce. Obraz może budzić różne emocje. Może to być ciekawość, zaduma, a nawet niepokój. Dzieło zdaje się pytać: co widzisz? Tak, jakby każdy mógł dostrzec coś innego. Jakby kształty miały żyć własnym życiem. Patrząc na ten obraz, czuję się jak w magicznym lesie, który chowa jakąś tajemnicę. To połączenie mystery i art sprawia, że chce się na niego patrzeć dłużej. „Ojej, ale fajne kolory!” mogłoby powiedzieć dziecko z dziecięcą radością. Dzieło zdecydowanie nie jest rzeczą do szybkiego obejrzenia, ale raczej do zatrzymania się i kontemplacji. Każda linia, każdy kolor ma tu swoje znaczenie.