Opis obrazu

Obraz eksploduje spokojem jak letni wieczór. Dominuje tu zieleń i miękkość, która otula jak ciepły koc. Patrzę na te kolory, zieloną taflę, która delikatnie wkrada się do szarości, niczym dzień, który przechodzi w noc. To jest jak ocean widziany z góry. Za horyzontem chowa się błękit i brąz. Kompozycja jest prosta, a jednak jakże złożona! Linie biegną równolegle, lecz każda mówi, "poczekaj, zatrzymaj się na chwilę". Losowo rozmieszczone płaszczyzny budują nastrój zen. Artysta zrezygnował z krzyczących barw, stawiając na subtelność i pastel. Czysta przestrzeń daje wrażenie nieskończoności, jakby obraz był tylko oknem na coś większego. Technika przypomina mi minimalizm. Wszystko miało tu swoje miejsce. Idealnie wyważona harmonia. Może to budzić refleksję nad prostotą życia. Albo zmusić do myślenia, serio? Ktoś widzi w tym lodowiec, inni wspomnienie z dzieciństwa. Tak, jak dziecko może powiedzieć: "To wygląda jak morze i niebo!". Głębia tych kolorów każe się zatrzymać. Wispy transitions of paint sprawiają, że wszystko się rozmywa, pozwalając myślom płynąć i przeplatać się w niekończącym się ciągu. Jest w tym jakaś nieuchwytna cisza, prawdziwie ujmująca. Czy to obraz, czy raczej podróż w głąb siebie?