Opis obrazu

Obraz olśniewa chaosem barw. Dominują tu intensywne purpury i żółcie, które wibrują na tle spokojniejszej zieleni i błękitu. Kompozycja wygląda jakby była przemyślana, a mimo to ma w sobie coś z przypadkowości. To taki miks, że aż trudno oderwać wzrok. Postać na obrazie, choć anonimowa, wydaje się być w biegu, jakby zastygła na chwilę, złapana w ruchu przyjazną ręką malarza. A ja myślę sobie, wow, jak on to zrobił. Nieokreślone kształty dają pole do popisu dla wyobraźni, co wywołuje we mnie uczucie nostalgii, jak letni wieczór. Czy to tylko mi przypomina wspomnienia z dzieciństwa? Styl artysty, taki trochę arsenale abstract, miesza zmysły. Szerokie pociągnięcia pędzla, brak wyraźnych konturów – to wszystkie te "arty" zabiegi sprawiają, że obraz aż żyje. Technika, którą wykorzystał, daje efekt jakby wszystko prawie pływało na płótnie. Jednakże, pomimo tej gry malarskiej grawitacji, obraz emanuje spokojem. Czy to nie jest ironia? Patrząc na ten obraz, czuję coś na kształt zachwytu i lekkiego zamyślenia. Przywołuje różne emocje, to może być też jakieś poczucie niepokoju. A może śmiechu, no kto wie? Widzę, jak ktoś powiedziałby "amazing" na to połączenie kolorów. Dla dziecka to pewnie po prostu "fajna kolorowa plama", i w sumie trudno się z nimi nie zgodzić.