Opis obrazu

Barwne plamy unoszą się chaotycznie na płótnie, tworząc zgiełk kolorów: delikatne pastele różu, zieleni i błękitu mieszają się z energetyzującymi akcentami pomarańczu i głębokiego czerni. Każdy kształt jest niedokończony, jakby artysta zostawił odbiorcę w stanie ciągłego oczekiwania. To wszystko jest takie dynamiczne, a jednocześnie mało wyraziste. Atmosfera tego obrazu przypomina popołudnie, kiedy słońce już leniwie przebija się przez chmury, budząc uczucie spokoju z odrobiną tęsknoty. Styl to abstrakcja w całej okazałości, z wyraźnymi wpływami ekspresjonizmu. Grube pociągnięcia pędzla i gwałtowne przejścia między barwami wskazują na zamaszystość i pewność ruchów artysty. Patrząc na to dzieło, można poczuć delikatne ukłucie w sercu, pewien rodzaj nostalgia. Jakbyśmy bez słów wracali do czegoś, czego już nie ma. Dla mnie ten obraz to takie puzzle bez instrukcji. Każdy kształt jest jak chmurka na niebie, z której można wyczarować rozmaite historie. It's like you can hear a silent melody in the background. Ta cisza, która mówi więcej niż tysiąc słów. Ktoś mógłby pomyśleć: “Ej, co ja właściwie widzę?” I to jest cudowne, bo nie ma jednej dobrej odpowiedzi. Daje to wolność interpretacji, nic nie jest jednoznaczne, absolutnie.