Opis obrazu

Na obrazie dominuje ciepła paleta barw, przeważają głęboki odcień czerwieni i delikatna żółć. Postać ma wyraźnie wydłużoną szyję, kontrastującą z szerokimi, unikalnie stylizowanymi włosami w intensywnie rudy kolorze. Kompozycja obrazu jest niezwykle prosta, ale to właśnie ona skupia uwagę na centralnym punkcie - twarzy wyrażającej coś pomiędzy zagubieniem a nostalgią. Ta emocja, trochę jakby ktoś nam wyrwał kawałek duszy, jest niezwykle sugestywna. Artysta wykorzystuje technikę impastu, dzięki czemu tekstura dodaje dziełu wyrazistości. Atmosfera obrazu jest nieco melancholijna, ale z odrobiną surrealizmu. Widać tu wpływy współczesnego fowizmu - intensywne kolory, zniekształcenia formy. Można poczuć się, jakby obraz mówił do nas w inny sposób, perhaps w języku, który znamy tylko brzuchomem. Każdy szczegół, od lekko nieproporcjonalnej ręki do minimalistycznej zastawy stołowej, zdaje się opowiadać fragment nieopowiedzianej historii. Patrząc na to dzieło, można poczuć, jakby artysta chciał złapać coś ulotnego, schowanego za żywymi kolorami i niecodziennymi kształtami. To jak sen, który ledwie pamiętamy, ale który pozostawia uczucie na długo po przebudzeniu.