Opis obrazu

Obraz emanuje chłodnymi odcieniami niebieskiego i szarości, przywodząc na myśl nocne światło, które zlewa się z miastem za dziewczyną. Kompozycja jest zdominowana przez centralną postać kobiety, której spokojna i pewna siebie twarz zdaje się hipnotyzować widza. Mimowolnie człowiek zatrzymuje na niej wzrok na dłużej. Czy to nie jest magiczne? Tło, składające się z geometrycznych kształtów, dodaje abstrakcyjnego, wręcz surrealistycznego charakteru. Atmosfera jest jednocześnie tajemnicza i melancholijna, jakby obraz chciał opowiadać swoją ukrytą historię. Czuć tu pewien spokój, ale też delikatny niepokój. Artysta użył technik impastu, co uwidacznia się w manierze nakładania farby i podkreśleniu struktury obrazu. Niebieska paleta potęguje uczucie głębokiego zamyślenia. Może ktoś pomyśli, co by było gdyby wszyscy byli malowani tak w blue? Trochę jak w smutnej, ale zarazem pięknej melodii. Obraz skłania do refleksji nad samotnością, pięknem i tajemnicą wewnętrznego świata. To dzieło naprawdę porusza.