Opis obrazu

Obraz kipi od tajemnicy i dynamiki. Dominuje w nim paleta chłodnych barw — od głębokiego turkusu przez zmysłowy błękit, aż po odcienie zieleni i subtelne różowości. Kształty są nieregularne, przypominają abstrakcyjne fale, jakby artysta próbował uchwycić chwilowy chaos. Kompozycja jest gęsta, złożona, jak labirynt niejasnych dróg, które plączą się w nieskończoność. Atmosfera jest nieco enigmatyczna, skłania do refleksji. Widz czuje, że może zagubić się w tym „chaosie piękna”. Artysta użył techniki wielowarstwowej, subtelnie nakładając na siebie różne formy i faktury. Dzięki temu obraz sprawia wrażenie głębi, jakby można było w nim utonąć. To może być collusion różnych technik; warstwy przenikają się nawzajem i tworzą wrażenie ruchu. Widać tu magię abstrakcji. Emocje z obrazu są surowe, prowokujące. Czuć, jak serce przyspiesza na myśl o ich interpretacji. Dzieło może budzić uczucie przygody, odkrywania nieznanego, czasem niepewność. Jest w nim coś magicznego. Patrzę i czuję, jak moje myśli dryfują. To świat fantazji, gdzie każda linia może być rzeką prowadzącą ku niespodziewanemu miejscu. Kiedy byłem mały, to taki obraz przypominał mi, jak rysowałem fale na oceanie. No way, że można go opisać jednym słowem. To prawdziwa uczta dla zmysłów, otwiera wrota do innej rzeczywistości.