Opis obrazu

Obraz, który mamy przed sobą, to prawdziwa uczta dla oczu. Przeplatają się na nim delikatne odcienie różu, fioletu i bieli, tworząc subtelną, ale bogatą kompozycję. Kształty są nieregularne, jakby ktoś na nich tańczył. Całość otula lekką mgiełką melancholii. Patrząc na dzieło, można poczuć ciszę spokojnego poranka, gdzieś daleko od miejskiego zgiełku. Artysta postawił na technikę impasto, co widac po grubych warstwach farby, które wydają się wręcz zapraszać do dotknięcia. Faktura jest chropowata, a to sprawia, że obraz staje się niezwykle tangible, jakby można było go niemal poczuć pod palcami. Atmosfera tego dzieła jest zaskakująca. Choć dominują jasne kolory, czuć w nim coś tajemniczego, jakby skrywało jakieś sekrety. To taki rodzaj obrazu, który może wywołać u odbiorcy poczucie nostalgii. Może trochę zadumy. Jak mały ja popatrzyłem na to, myślałem, że tam są chmurki, które uciekają na niebie. Użycie koloru i dynamika form podkreślają jak bardzo artysta bawił się ideą przestrzeni i światła. W jednym momencie czuję spokój. W drugim zaś – lekkie napięcie. To takie interesujące, że prostota i abstrakcja potrafią tak silnie wpływać na emocje. Wydaje się, że każdy patrzący będzie miał swoje własne adventure w głowie.