Opis obrazu

Obraz emanuje spokojem i subtelną melancholią, przedstawiając splot nagich drzew w delikatnym świetle szaro-niebieskiego poranka. Dominujące kolory to chłodne odcienie szarości, beżu i brązu, które tworzą niemalże mglistą atmosferę. Kształty drzew są wyraziste, ich gałęzie rozciągają się niczym rozcapierzone palce, przyciągając wzrok do centralnej części kompozycji. Refleksy wody dodają lekkości, tworząc wrażenie "floating" krajobrazu, w którym drzewa zanurzone są po pnie. Styl malarski cechuje się impresjonistycznym podejściem. Artysta zastosował rozmyte pociągnięcia pędzla, które w połączeniu z łagodną paletą barw, budują nostalgiczną, niemalże oniryczną scenerię. Widz może poczuć chwilowe zawieszenie w czasie, jakby oglądał świat przez warstwę delikatnej mgły. Obraz przywołuje uczucie spokoju, ale i zadumy nad ulotnością chwili. Jak widzę te drzewa, myślę, że są jak strażnicy ciszy, pilnujące własnego królestwa. Może nawet słyszę, jak szumią na wietrze. To uczucie zimowej ciszy, ale takiej, która otula. Dla 7-letniego dziecka te drzewa mogą wyglądać jak wielkoludy, które opowiadają szeptem swoje historie. Obraz jest jak portal do krainy wyobraźni i zanurza się w nim całym sercem.