Opis obrazu

Na obrazie dominują chłodne odcienie szarości, czerni i białego, połączone z akcentami ciemnego fioletu i granatu. Kompozycja pełna ostrych, geometrycznych kształtów tworzy abstrakcyjny portret kobiety. Artysta zastosował technikę kubizmu, dekomponując formy na mniejsze, nieregularne płaszczyzny. Efekt końcowy przypomina rozbity na kawałki obraz witrażu. Atmosfera jest dość tajemnicza, jakby postać wyłaniała się z mgły lub cienia. Nastrój ten można opisać jako trochę melancholijny. Obraz mógłby wywoływać mieszane emocje. Z jednej strony można poczuć pewną spokojność, a z drugiej - niepokój wynikający z chłodnych barw. Podkreślając dynamiczny "texture" obrazu, artysta zdaje się zapraszać odbiorcę do poszukiwania sensu w chaosie. Mój kot też patrzyłby z ciekawością na te kształty! Wrażenie płynie naprzemiennie między formalnym podziwem dla techniki a osobistą refleksją nad przemijaniem i fragmentarycznością ludzkiego życia. To dzieło naprawdę sprawia, że zastanawiasz się nad istotą postrzegania i tożsamości.