Opis obrazu

Na obrazie dominują kolory jesieni, pełne ciepłych pomarańczy, złotych żółci i głębokich brązów. Liście tańczą w powiewie wiatru, tworząc wirującą mozaikę. Kształty są rozmyte, jakby oglądane przez zasnutą mgłą szybę. Obraz ma w sobie coś tajemniczego, niczym baśniowe drzewo z magicznego lasu. Ten specyficzny blur nadaje mu dreamlike quality, jakbyśmy nagle przenieśli się do innego świata. Atmosfera jest spokojna, ale ma w sobie nutkę melancholii. Obserwując te kolory, można poczuć zbliżającą się ciszę zimy. Malarska technika przypomina impresjonizmy. Swobodne pociągnięcia pędzla oddają ruch i dynamikę. To coś jak rozmyta fotografia, która zatrzymuje ulotność chwili. Patrząc na ten obraz, czuję spokój, ale też tęsknotę za nieuchwytnym. Jakby coś ważnego miało się wydarzyć, ale jeszcze nie teraz. To trochę jak patrzenie na zachód słońca, kiedy wiesz, że nadchodzi wieczór. "Mamo, tam są drzewa, jak w bajce!" powiedziałoby dziecko. I rzeczywiście. Jest coś dziecinnego w sposobie, w jaki barwy się ze sobą mieszają. Odbiorca może poczuć radość, spokój, a czasami nawet delikatną nostalgię. Obraz zdaje się mówić: zatrzymaj się na chwilę, weź głęboki oddech i poczuj, jak czas powoli płynie.