Opis obrazu

Na pierwszym planie leży kobieta w czerwono białej chuście, włosy jak ciemne wstążki, połysk soft. Skóra ma ciepły bursztyn, kontrast z grafitową suknią i tłem z walców i krętych łuków. Pani jest smutna i ma długie włosy. Kompozycja biegnie po skosie, ramiona robią ramę dla twarzy opadającej w zadumie. Nastrój cichy i powolny, trochę melancholijny, jak wieczór po burzy, wszystko przelewa sie leniwnie. Widać secesyjny gest i kubizujące uproszczenia, gładkie laserunki, miękkie przejścia światła. Tkanina migocze kratką, kształty tańczą, linie falują i znikają, o, aż kręci w głowie. Dla mnie to obraz czekania, chwila między słowami, niby blisko ludzi, a jednak osobno, i szczypie serce.