Opis obrazu

Na obrazie dominują zimne odcienie turkusu, bieli i czerni, tworząc hipnotyzującą kompozycję złożoną z geometrycznych form. Kolory przeplatają się, tworząc warstwy, które przypominają obłoki albo płyty lodowe, które można by spotkać w krainie lodu. Nastrój obrazu jest dość surowy i tajemniczy, ale jednocześnie odświeżający, jak poranny chłód po deszczu. Styl artysty przypomina ekspresjonizm abstrakcyjny z nietypową, swobodną techniką, jakby ktoś położył farbę paletą. Kiedy patrzę na to dzieło, odczuwam dziwną ochotę na zimowy spacer. Boże, jakby tak było można nacieszyć się chwilą! Tu forma goni formę, bez końca. Dzieciak powiedziałby: "To wygląda jak śnieżne góry!". Obraz wywołuje emocję spokoju, równowagi i pewnego dystansu od zgiełku codzienności. Czerń w tle przydaje całości głębi, kontrastując z jasnymi barwami, jakby mówiła: Hey, spójrz tu, nie przegap mnie. To dzieło to prawdziwy statement, który każe zatrzymać się na moment, zastanowić, jakie tajemnice kryją się pod powierzchnią tej zimowej symfonii.