Opis obrazu

Obraz przedstawia senny krajobraz stacji kolejowej, gdzie dominują odcienie brązu i niebieskiego. Kolory są stonowane, co nadaje scenie spokojną, wręcz melancholijną atmosferę. Linia horyzontu dzieli płótno na dwie części, a proste kształty latarni i ogrodzenia dodają poczucia porządku. Kompozycja przyciąga wzrok ku centrum, gdzie cienkie, pionowe linie lamp odbijają się w wilgotnej nawierzchni. Naprawdę subtelna robota. Stylistycznie artysta posługuje się akwarelą z delikatną kreską, co przypomina mi technikę szkicu. Luźne pociągnięcia pędzla i skromna paleta przywodzą na myśl coś, co Anglicy nazywają "less is more". Mimo to, oglądając ten obraz, można poczuć lekki chłód i ciszę poranka. Powietrze zdaje się niemalże drżeć od oczekiwania na nadchodzący pociąg. Ten widok wywołuje nostalgię. Może przypominać letnią podróż do babci, gdy się stało na peronie i czekało na przyjazd. A niebo było wtedy takie duże! Dziecko by powiedziało: "Tu jest jak w grze, gdzie czeka się na pociąg". W gruncie rzeczy, obraz łączy w sobie prostotę codzienności z czymś nieuchwytnym, co każdy odnajdzie w swoich wspomnieniach. Czas na chwilę zwalnia, dając przestrzeń do własnych refleksji. To miejsce jest zwykłe, a jednak wciąga jak magnes, budząc ciekawość, do kogo należą te ciche kroki na peronie.