Opis obrazu

Na obrazie dominuje zimowa sceneria, gdzie intensywna biel śniegu kontrastuje z ciemnymi plamami budynków i postaci. Głęboka czerwień nieba dodaje dramatyzmu, a smugi czerni w tle tworzą niepokojący klimat. Kompozycja prowadzi wzrok widza wzdłuż ścieżki ku horyzontowi. Całość przypomina mi dziecinne zabawy zimą, może z powodu nostalgicznej atmosfery. Ten obraz wygląda, jakby mógł opowiadać historię o podróży w nieznane. Technika to ewidentnie mieszanka akwareli i tempery, dająca efekt delikatności, ale i pewnej surowości jednocześnie. Gdy patrzę na tę scenę, czuję pewną melancholię. Taka "nostalgia" za czymś nieokreślonym. Barwy są zimne, ale to ciepło bijące z czerwieni łagodzi cały pejzaż. Odbiorca może dostrzec w tym obrazie odczucie samotności, ale i nadzieję na lepsze jutro. Może te dwie postaci są w podróży do ciepłego domu? Dziecko mogłoby powiedzieć: "Patrz, mamo, jak tu śnieżno!" Styl obrazu przywodzi na myśl szkołę ekspresjonizmu, gdzie emocje grają pierwsze skrzypce. Nie sposób nie zwrócić uwagi na spontaniczność pociągnięć pędzla, które nadają pracy ekspresyjności. To dzieło, które na pewno skłania do refleksji.