Opis obrazu

Obraz przedstawia portret o bardzo subtelnej i delikatnej kolorystyce. Dominują tu ciepłe odcienie pomarańczu i różu. Twarz jest ledwie zarysowana, jakby zanurzona w świetle, które rozmywa kontury. Wzrok osoby na portrecie wydaje się zamyślony, a może smutny? Jest coś fascynującego w tej niejednoznaczności. Artysta posłużył się techniką akwarelową, co widocznie wpływa na miękkość i płynność kształtów. Rozlane kolory sugerują emocje, które jak mgiełka unoszą się nad obrazem. Atmosfera jest melancholijna, pełna cichego spokoju. To taki "dreamy" klimat, który trochę budzi tęsknotę za czymś nieuchwytnym. Kropelki farby spływające po płótnie przypominają łzy. Czyż to nie jest niezwykłe, jak można użyć koloru do wyrażenia uczuć? Siedmioletnie dziecko mogłoby powiedzieć: Pan jest smutny i chce się przytulić. Właśnie to budzi najwięcej emocji u odbiorcy – to delikatne, powiedziałbym, intymne spotkanie z drugim człowiekiem. Styl obrazu jest nieformalny, może nawet trochę niedbały, co dodaje mu autentyzmu. Artysta skupił się na emocjach, a nie na perfekcji. Patrząc na ten obraz, zastanawiam się, jakie historie kryją się za jego spojrzeniem. To dzieło pozostawia wiele do interpretacji i właśnie dlatego tak silnie oddziałuje na odbiorcę.