Opis obrazu

Na obrazie dominują ciepłe odcienie różu, które przeplatają się z delikatnymi akcentami błękitu i zieleni. Twarz przedstawiona centralnie, z boku, zdaje się patrzeć prosto w oczy widza. Cieniowane włosy kontrastują z bardziej miękkimi, subtelnymi liniami konturu. Kolorystyka jest przytulna, jakby lekko rozmyta, nadając całej kompozycji odrobinę onirycznego charakteru. Atmosfera dzieła jest pełna refleksji. Czy to uśmiech, czy smutek? Może coś pomiędzy. Artysta zastosował technikę pasteli, co dodaje obrazowi teksturalnej głębi. Dzieło wywołuje emocje. Może nostalgii za czymś minionym, może nadziei na lepsze. Pomyślałem sobie: "wow, to wygląda jak coś magic." Patrząc na twarz, czujemy się jakbyśmy znali tę osobę od zawsze. "Mamo, czy ona patrzy na mnie?" mógłby zapytać mały dzieciak. Interpretując obraz, możemy dostrzec subtelne przesłanie o poszukiwaniu własnego ja. Artysta zdaje się prowadzić nas w głąb lustrzanych odbić, gdzie każdy szczegół ma swoje znaczenie.