Opis obrazu

Na tym osobliwym obrazie dominują ciepłe, pastelowe kolory, które łagodnie przechodzą między odcieniami pomarańczu a delikatnego różu. Z lewej strony widnieje wyraźnie zaznaczona postać kobiety, której twarz zdobi para okularów. To ona przyciąga wzrok, jakby mówiła: „Spójrz na mnie!”. Obok, z prawej strony, ledwie zarysowany kontur drugiej postaci. Czy to może tylko wspomnienie? Atmosfera obrazu jest nieco nostalgic, przypomina o ulotności chwili. Styl jest impresjonistyczny, z wyraźnymi, luźnymi pociągnięciami kredki, które dodają dziełu nieco dynamiczności. Człowiek patrząc na to dzieło może poczuć mieszankę spokoju i lekkiego zamyślenia. Jest w tym coś magicznego. Jakby tajemnica i codzienność splatały się w jednej chwili. Może to obraz rodzinnych wspomnień, miłości w półcieniu. Ukryte "emptiness" pomiędzy liniami prowokuje myśli o tym, co było, a co jest przemijające. Jak to pięknie powiedzieć: "Mamo, rysowałem kredkami!" - wykrzyknęłoby z dumą dziecko. Te delikatne, niemal dziecięce kontury, w kontraście z mocno narysowaną twarzą, sprawiają, że prawdziwe emocje wylewają się z płótna.