Opis obrazu

Obraz, jakby wyrwany z żywiołów, emanuje spokojem, ale i tajemnicą. Na pierwszy rzut oka uświadamiamy sobie, że mamy do czynienia z przedstawieniem gór, zanurzonych we mgle, która tańczy pomiędzy szczytami. Dominują chłodne, niebieskie barwy, przeradzające się w odcienie zieleni i brązu. Całość kompozycji działa, jak jazzowa improwizacja, gdzie każdy kolor i linia mają swoje znaczenie. Gdzieś tam kryje się ruch. A może nawet wiatr. Artysta zastosował technikę zamaszystych pociągnięć pędzla, jakby chciał oddać ulotność momentu. Chmury wydają się wirujące, nieposkromione. Mistyczna nuta obrazu sprawia, że można poczuć dreszcz ekscytacji. Samo myślenie o tym, co znajduje się za mgłą, prowokuje do refleksji. Czy to nie piękne, że taki niewielki kawałek płótna może wywołać tyle myśli? Atmosfera obrazu jest wręcz magiczna. Gdy patrzę na ten obraz, przypomina mi się moment wędrowania po górach podczas jesiennej mgły. Nasze marzenia są jak te szczyty ukryte za białym całunem. To dreamy. Gdyby dziecko zobaczyło ten obraz, mogłoby powiedzieć "A ja widzę tam smoka!" i nie sposób byłoby się z nim nie zgodzić. Chciałoby się tam być, stać pod tym niebem i poczuć chłód powietrza.