Opis obrazu

Na obrazie widzę długą, bladą aleję uciekającą w głąb kadru, między wysokimi blokami z prostokątów w brązach i ochrach. Po bokach rozlane połacie zieleni i nad wszystkim jasne, prawie mleczne niebo. Czarne sylwetki ludzi suną w głąb, od frontu ku jasnemu przesmykowi, ich cienie są cienkie i lekko drżące. Kompozycja centralna i perspektywa zbieżna wciąga oko, serio wsysa. Farba kładziona szeroko, miejscami suche pociągniecia, krawędzie trochę niedokładne. To półabstrakcyjny minimalizm. Atmosfera pustki i stillness, lecz nie całkiem smutna. Czuję dystans miasta i obietnicę przejścia ku światłu, gdzies dalej. Chciałbym tam iść z mamą i kupić lody. Może to obraz o samotności w tłumie, o marszu w nieznane, w którym każdy idzie swoim tempem i oddechem. Niby proste figury, a emocji sporo, aż człowiek się ociupinkę gubi w przestrzeńi.