Opis obrazu

Na obrazie widzimy surrealistyczną scenę, w której wydaje się, że niebo i ziemia się przenikają. Dominują tu miękkie, zamglone kolory, z przewagą ciepłych odcieni pomarańczy, beżu i chłodnych niebieskości. Konstrukcja przypominająca część monumentalnej ściany czy muru unosi się w powietrzu, przecięta dramatyczną, czerwoną szczeliną. Na dole, na skalistej powierzchni, stoją dwie małe postacie w jaskrawej czerwieni. Ta rażąca czerwień kontra nieco przytłumiona paleta tła sprawia, że scena jest trochę jak z sennych marzeń. Obraz emanuje pewnym niepokojem i tajemniczością, jednocześnie miejąc w sobie coś awakening. Wyczuwalna jest atmosfera spokoju, ale i napięcia, jakby coś wielkiego miało się zaraz wydarzyć. Artysta posługuje się technikami mieszania farb, tworząc łagodne przejścia tonalne, które pogłębiają iluzję mgły. Wydaje się, że twórca bawił się teksturą i światłem, by nadać głębi. Gdy tak patrzę, pojawia się myśl, że to może być metafora ludzkiej kruchości albo samoświadomości. Może to symboliczne oddzielenie przeszłości od przyszłości? Czuję lekki dreszcz ciekawości. Dla mnie ten obraz to podróż w unknown. Może to być również nawiązanie do podróży duchowej. Patrząc na tę scenę, czuję nostalgię za światem, którego nigdy nie widziałem. Enigmatyczne detale zachęcają do odkrycia ukrytych historii. W tym wszystkim można odnaleźć wewnętrzny spokój i fascynacja tajemnicą. Widok jest jak z innej planety, a przecież tak blisko naszego serca.