Opis obrazu

Na obrazie widoczna jest delikatna scena, jakby wyjęta z baśni. Dominują stonowane kolory ziemi – brązy, zielenie i beże, które nadają całości spokojny i melancholijny ton. W centrum uwagi znajduje się dziewczynka w białej sukni, sięgająca końskiego pyska. Jej długa ciemna czupryna kontrastuje z jasnym otoczeniem. Obok, po prawej, stoi kobieta z dzieckiem w chuście, sprawiając wrażenie jakby chciała ochronić je przed zimnem. Każda postać zdaje się być zanurzona we własnym świecie. "Look, mamo, koń!" – można by usłyszeć dziecięcy głos z tej sceny. Całość tchnie nostalgiczną atmosferą. Artysta zastosował miękkie pociągnięcia pędzla, które przywodzą na myśl techniki impresjonistyczne, a drobne kropki imitujące śnieg dodają magicznego charakteru. Obraz wywołuje uczucia spokoju i czułości, a może nawet lekkiego smutku. Ciekawe jest, jak prosty styl, almost minimalistic, potrafi wyrazić tyle emocji. Zastanawia mnie, co czuje dziewczynka – czy jest szczęśliwa, czy może tęskni za czymś? To dzieło zaprasza do refleksji nad więzią człowieka i natury, nad tym, co ważne i ponadczasowe.