Opis obrazu

Na obrazie dominują ciemne, nasycone czernie i brązy, które kontrastują z lodowymi, rozmytymi bielami. Kształty są abstrakcyjne, trochę jakby ktoś pociągnął pędzlem w pośpiechu, tworząc dynamiczną kompozycję. Artysta użył techniki impasto, widocznej w grubych nałożeniach farby, które dodają tekstury i sprawiają, że obraz wręcz chciałoby się dotknąć. Atmosfera na obrazie jest tajemnicza, jakbyśmy patrzyli na coś z innego świata. Jest tam jakaś opowieść, nieugięta w swoim niedopowiedzeniu. Czuje się pewną melancholię, ale nie brak też energii, jakby dwie postacie były w ruchu, jakby się coś ważnego wydarzało. Ta mglista aura wywołuje refleksję nad przemijalnością chwil. Może przypominać o relacjach międzyludzkich, skłaniając do zastanowienia się nad istotą bliskości. Why is it so compelling, one might ask. Może dlatego, że przypomina nam o dialogach, które toczymy codziennie, zarówno w umyśle, jak i w sercu. Dla dziecka obraz mógłby wyglądać jak dwie postacie z bajki, które bawią się w chowanego w tajemniczym lesie. Czasami odnosimy wrażenie, że malarstwo jest jak muzyka bez dźwięku, a ten obraz zdecydowanie "gra" na emocjach.