Opis obrazu

Obraz zaskakuje prostotą i elegancją kolorów, które płynnie przechodzą między ciepłym żółtym a głębokim niebieskim. Linie i kształty są rozmieszczone horyzontalnie, tworząc wrażenie spokoju i niekończącego się horyzontu. To jak niebo po burzy, gdy chmury powoli rozwiewają się, pozwalając na nowo pojawić się słońcu. Nastrój tego dzieła emanuje spokojem, ale jest w nim coś, co przyciąga wzrok. Każda linia zdaje się mówić: "spójrz jeszcze raz". Technika artystyczna oscyluje między abstrakcją a minimalizmem. Pociągnięcia pędzla są delikatne, ale zdecydowane, co dodaje całości finezji. Intuicyjnie czujesz, że artysta pozostawił tu trochę siebie, a każda linia ma swój cel. Patrząc na ten obraz, można poczuć, że czas zwalnia. Zatrzymujesz się na chwilę, by docenić prostotę ukrytą w szczegółach. A jak się długo patrzy, to wygląda jakby te kolory żyły swoim życiem. Jest w tym obrazie coś "serene", co sprawia, że chce się w nim zatopić. Pomyślałem sobie, że patrzenie na ten obraz to jak chwila oddechu w chaosie codzienności. Czułem spokój zmieszany z lekką nutą tęsknoty. Czym jest ta tęsknota? Być może za dniami, kiedy wszystko było prostsze. Mały Jaś by powiedział: "To wygląda jak słońce bawiące się z chmurami". I w tej dziecięcej prostocie kryje się chyba sedno tego dzieła.